Λαζάρ Ος
| Λαζάρ Ος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Lazare Hoche (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 24 Ιουνίου 1768[1][2][3] Βερσαλλίες |
| Θάνατος | 19 Σεπτεμβρίου 1797[1][2][4] Βέτσλαρ[5][6] |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[7][8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός στρατιωτικός διοικητής[9] |
| Περίοδος ακμής | 1784 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός/στρατός ξηράς |
| Πόλεμοι/μάχες | Battle of Wissembourg και Battle of Neerwinden |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Πολέμου |
| Βραβεύσεις | Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λουί Λαζάρ Ος (Γαλλικά: Louis Lazare Hoche) (24 Ιουνίου 1768 - 19 Σεπτεμβρίου 1797) ήταν Γάλλος στρατηγός κατά τη διάρκεια των πολέμων της Γαλλικής επανάστασης. Το 1793 εξεδίωξε τις αυστροπρωσικές στρατιές από την Αλσατία και αργότερα συμμετείχε στην καταστολή του πολέμου της Βανδέας. Το όνομά του είναι ένα από τα 558 ονόματα αξιωματικών που αναγράφονται κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου.
Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Χολμς αναφέρει ότι ήταν «εύστροφος, αυστηρός και αδίστακτος ... στρατηγός με πραγματικό ταλέντο του οποίου ο πρόωρος θάνατος ήταν μια απώλεια για τη Γαλλία».[10] Διάσημη δήλωση του στρατηγού Ος: "Facta, non verba" («Πράξεις, όχι λόγια»).[11]
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λαζάρ Ος γεννήθηκε στο Μοντρέιγ, από το 1787 προάστιο των Βερσαλλιών, από φτωχούς γονείς. Ο πατέρας του ήταν ιπποκόμος στους στάβλους του βασιλιά στις Βερσαλλίες και ο Λαζάρ ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και έγινε επίσης ιπποκόμος το 1782. [12] Το 1784, σε ηλικία 16 ετών, στρατολογήθηκε στη γαλλική ανακτορική φρουρά. Στον ελεύθερο χρόνο του εργαζόταν για να κερδίσει επιπλέον αμοιβή από εξωτερικές εργασίες, με σκοπό να παρέχει στον εαυτό του βιβλία και αυτή η αγάπη για τη μελέτη, που συνδυάστηκε με μια ισχυρή αίσθηση καθήκοντος και προσωπικό θάρρος, σύντομα οδήγησε στην άνοδό του.
Στρατιωτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν η γαλλική ανακτορική φρουρά διαλύθηκε το 1789, στρατολογήθηκε με τον βαθμό του λοχία στην αμειβόμενη Εθνική φρουρά της πόλης του Παρισιού. Συμμετείχε στην πορεία στις Βερσαλλίες κατά τις ημέρες 5 και 6 Οκτωβρίου 1789.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος της Γαλλίας με την Αυστρία και την Πρωσία (πόλεμος του Πρώτου Συνασπισμού), ο Ος έλαβε μέρος στην υπεράσπιση της Τιονβίλ και διακρίθηκε στις εκστρατείες κατά την εισβολή στις Αυστριακές Κάτω Χώρες τον χειμώνα του 1792–93, στα βόρεια σύνορα της Γαλλίας. Υπηρέτησε ως υπασπιστής του στρατηγού Λε Βενέρ και συμμετείχε στη μάχη του Βαλμί (20 Σεπτεμβρίου 1792) και στη μάχη του Νέερβιντεν (18 Μαρτίου 1793).[12] Όταν ο Σαρλ Ντυμουριέ αυτομόλησε στους Αυστριακούς τον Απρίλιο 1793, ο Ός, μαζί με τον Λε Βενέρ και άλλους, κατηγορήθηκαν για προδοσία. Ωστόσο, αφού συνελήφθη και κρατήθηκε μακριά από το στράτευμα για μερικούς μήνες, συμμετείχε στην υπεράσπιση της Δουνκέρκης, και τον ίδιο χρόνο (1793) προήχθη σε στρατηγό.
Τον Οκτώβριο του 1793 διορίστηκε διοικητής της στρατιάς του Μοζέλα και μέσα σε λίγες εβδομάδες βρισκόταν στο πεδίο μάχης επικεφαλής της στρατιάς του στη Λωρραίνη. Έχασε την πρώτη του μάχη στο Καϊζερσλάουτερν σις 28-30 Νοεμβρίου 1793 εναντίον των Πρώσων αλλά στις 22 Δεκεμβρίου 1793 κέρδισε τη μάχη του Φροσβιλέρ, και οι εκπρόσωποι της Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας στη στρατιά του πρόσθεσαν αμέσως τη στρατιά του Ρήνου στη σφαίρα διοίκησής του. Ο όμορφος, ορμητικός Ος αποδείχθηκε λαμπρός στρατηγός. Με τη δεύτερη μάχη του Βίσεμπουργκ στις 26 Δεκεμβρίου 1793 και τη λύση της πολιορκίας του Λαντό στις 29 Δεκεμβρίου, οι στρατιές του ελευθέρωσαν την Αλσατία αναγκάζοντας τα αυστροπρωσικά στρατεύματα να υποχωρήσουν πίσω από τον Ρήνο.
Σύλληψη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πριν ξεκινήσει την επόμενη εκστρατεία του, παντρεύτηκε την Άννα Αδελαΐδα Ντεσό στην Τιονβίλ (11 Μαρτίου 1794). Αλλά δέκα μέρες αργότερα συνελήφθη ξαφνικά, καθώς κατηγορήθηκε, για συμμετοχή στη λέσχη των Κορδελιέρων που εκείνη την εποχή βρίσκονταν υπό διωγμό ως οπαδοί του Δαντών, στην Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας για προδοσία από τον συνάδελφο και αντίπαλό του, στρατηγό Σαρλ Πισεγκρύ, τον εκτοπισμένο διοικητή του στρατού του Ρήνου. Ο Ος συνελήφθη τον Μάρτιο του 1794, διέφυγε την εκτέλεση αλλά φυλακίστηκε στο Παρίσι μέχρι την πτώση του Ροβεσπιέρου και την κατάρρευση του καθεστώτος των Ιακωβίνων στα τέλη Ιουλίου, αποφυλακίστηκε στις 4 Αυγούστου.[13]
Πόλεμος της Βανδέας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Νοέμβριο του 1794, ο Ος τοποθετήθηκε διοικητής της στρατιάς της Βρέστης και ξεκίνησε να υποτάξει τους Ρωμαιοκαθολικούς και αγρότες που υπό την ηγεσία μοναρχικών ήταν σε συνεχή εξέγερση κατά τον πόλεμο της Βανδέας από το 1793. Υιοθετώντας μια συμβιβαστική πολιτική, έβαλε τέλος στις μάχες τον Φεβρουάριο 1795, αλλά τον Ιούνιο τα βρετανικά πλοία μετέφεραν Γάλλους εμιγκρέ (αυτοεξόριστους ευγενείς) στον κόλπο του Κιμπερόν στη Βρετάνη. Ο Ος απέκρουσε γρήγορα τους εισβολείς και μέχρι τον Ιούλιο του 1796 είχε ολοκληρώσει την ειρήνευση των εξεγερμένων της Βανδέας.[14]
Περαιτέρω δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι στρατιωτικοί θρίαμβοι του Λαζάρ Ος και η έκταση της περιοχής υπό την ηγεσία του τον έκαναν έναν από τους πιο ισχυρούς άνδρες στη Γαλλία. Ανέλαβε τη διοίκηση της στρατιάς του Ρήνου τον Ιανουάριο του 1797 και νίκησε τους Αυστριακούς στο Νόηβιντ (σήμερα ανήκει στη Γερμανία) στις 18 Απριλίου, τερματίζοντας έτσι τον πόλεμο με την Αυστρία με τη συνθήκη του Λεόμπεν.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου ένα τμήμα του στρατού του Ος βοήθησε τις δυνάμεις του Ναπολέοντα Βοναπάρτη να εκδιώξουν τους βασιλικούς από την κυβέρνηση του Διευθυντηρίου στο Παρίσι.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λίγο αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1797, ο Λαζάρ Ος πέθανε σε ηλικία 39 ετών, ίσως από φυματίωση, στο στρατηγείο του στο Βέτσλαρ. Υπήρξαν φήμες ότι είχε δηλητηριαστεί, αλλά οι υποψίες φαίνεται ότι ήταν αβάσιμες. Αρχικά θάφτηκε δίπλα στον φίλο του Φρανσουά Μαρσώ στο φρούριο στο Κόμπλεντς του Ρήνου. Το 1919, ο γαλλικός στρατός του Ρήνου μετέφερε τα οστά του στο κατασκευασμένο από το 1797 Μνημείο του Στρατηγού Ος στο Βάισεντουρμ κοντά στο Νόηβιντ, όπου είχε ξεκινήσει την τελευταία του εκστρατεία κατά των Αυστριακών.
Σε πολλές πόλεις της Γαλλίας ανεγέρθηκαν αγάλματα και ονομάστηκαν πλατείες και δρόμοι με το όνομά του, όπως η διάσημη Λεωφόρος Ος (Αβενύ Ος) στο 8o διαμέρισμα του Παρισιού. Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Βόρειος πυλώνας, Στήλη 3).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb125346503. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Lazare-Hoche. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6qn6n1g. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb125346503. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2016930075. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2016930075. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Richard Holmes, ed. The Oxford companion to military history (2001) p 411.
- ↑ . «dbpedia.org/page/Lazare_Hoche».
- ↑ 12,0 12,1 . «frenchempire.net/biographies/hoche/».
- ↑ . «emersonkent.com/history_notes/lazare_hoche».
- ↑ . «military.wikia.org/wiki/War_in_the_Vendee».